تزریق بوتاکس برای دیستونی و اسپاستیسیتی

تزریق دیستونی چیست و چه کمکی میکند؟

آیا می دانستید که می توان از تزریق بوتاکس برای درمان اختلالات عصبی استفاده کرد؟ در حالی که بسیاری از مردم بوتاکس را با به حداقل رساندن چین و چروک های صورت و خطوط ریز مرتبط می دانند، بوتاکس در واقع چندین کاربرد متفاوت دارد. در واقع، تزریق بوتاکس یکی از پیشرفت های اصلی در مدیریت اسپاستیسیتی و اختلالات حرکتی است.

ما می‌خوایم توی این مقاله از آفرودیت بیوتی کلینیک در مورد تزریق بوتاکس برای دیستونی و اسپاستیسیتی صحبت کنیم. پس تا آخر این مقاله همراه ما باشین.

برای درک اینکه چرا بوتاکس برای درمان اختلالات حرکتی مفید است، ابتدا باید به اصول اولیه چیستی بوتاکس و تأثیر آن بر بدن نگاه کنیم. بوتاکس یک نوروتوکسین تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم بوتولینوم است. هفت نوع متفاوت از این نوروتوکسین وجود دارد که با عنوان AG مشخص شده است. در حال حاضر فقط نوع A (BTX-A) و گاهی اوقات نوع B برای درمان منظم استفاده می شود.

از آنجایی که BTX-A یک نوروتوکسین است، هنگامی که به یک عضله خاص تزریق می شود، انتقال عصبی عضلانی را مسدود می کند. این منجر به فلج موضعی عضله یا گروهی از عضلات آسیب دیده می شود. این امر آن را به یک گزینه درمانی ایده آل برای مدیریت دیستونی کانونی و اسپاستیسیتی تبدیل می کند.

دیستونی یک اختلال حرکتی عصبی است که با حرکات پیچشی و تکراری یا وضعیت های غیر طبیعی ناشی از انقباضات مداوم یا مکرر عضلانی مشخص می شود. این در نتیجه سیگنال دهی مغز افزایش فعالیت عضلانی رخ می دهد.

دیستونی

هنگامی که BTX-A برای درمان دیستونی استفاده می شود، با افزایش فعالیت به عضلات تزریق می شود. نوروتوکسین سیگنالی را که مغز از طریق اعصاب به آن عبور می کند تا حرکت ماهیچه ها را تحریک کند، قطع می کند. نتیجه کاهش اسپاسم عضلانی است. با این حال، متأسفانه، سلول‌های عصبی جدید در نهایت توسط بدن ساخته می‌شوند تا ارتباط بین مغز و ماهیچه‌ها را بازیابی کنند. در این مرحله، ایمنی نسبت به نوروتوکسین ایجاد می شود که درمان را بی اثر می کند. در این موارد ممکن است از مارک متفاوتی از سم استفاده شود.

اسپاستیسیتی یک اختلال حرکتی عصبی است که با سفتی عضلانی مشخص می شود که مانع از حرکت طبیعی و مایع می شود. بیماران مبتلا به فلج مغزی و همچنین برخی از افرادی که دچار سکته مغزی شده اند را تحت تاثیر قرار می دهد. دیستونی به ناتوانی در شل کردن عضلات نسبت داده می شود، در حالی که اسپاستیسیتی ناشی از پاسخ بیش فعال به کشش عضلات است.

در بیشتر موارد، اسپاستیسیتی تمایل به موضعی شدن در یک مکان خاص دارد. این امر درمان از طریق روش های سیستماتیک را دشوار می کند. با این حال، بوتاکس را می توان به یک ناحیه خاص تزریق کرد تا فعالیت بیش از حد فعال عضلانی را کاهش دهد. این موضوع به طور کلی منجر به کاهش اسپاستیسیته و افزایش عملکرد می شود.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که بوتاکس A به ندرت یک درمان فردی است و عموماً در هماهنگی با سایر درمان ها استفاده می شود. در واقع، تحقیقات نشان داده است که استفاده از درمان های کمکی به طور کلی نتایج درمانی بهتری را ایجاد می کند. به همین دلیل، بوتاکس A  اغلب در هماهنگی با فیزیوتراپی، ارتزها و یا داروهای خوراکی استفاده می شود.

علاوه بر این، توجه به این نکته مهم است که تزریق BTX-A به طور کلی علائم را در اکثر افراد به طور کامل از بین نمی برد. در عوض، انتظار می رود که تزریق به طور قابل توجهی علائم را تسکین دهد تا شدت آنها کمتر شود. پس از تزریق، بیماران می توانند انتظار داشته باشند که در عرض ۴-۷ روز متوجه نتایج شوند. این نتایج به طور کلی برای حدود ۱۲ هفته باقی می ماند، اما می تواند تا ۱۶ هفته باقی بماند.

به طور کلی، تزریق بوتاکس می تواند برای کاهش علائم مرتبط با دیستونی و اسپاسم با قطع سیگنال مغز برای بیش فعالی استفاده شود. این باعث می شود علاوه بر فیزیوتراپی، ارتزها و داروهای خوراکی، درمان ایده آلی برای دیستونی کانونی و اسپاستیسیته باشد.